Kiedy zatrzymuje się świat

Zaczęło się niewinnie – od bólu nóg. Zwykła dolegliwość, która z czasem przestała być zwykła. Gdy Olivka trafiła do szpitala, nikt z jej bliskich nie przypuszczał, że za chwilę usłyszy diagnozę, która na zawsze zmieni ich życie: ostra białaczka limfoblastyczna.

Od tego momentu wszystko toczy się jak w złym śnie. Badania, izolacja, wlewy, bez chwili wytchnienia na oswojenie lęku. Paraliż – tak można określić to, co czuje rodzina czteroletniej dziewczynki.

Samotność w białych ścianach

Dla Olivki słowo „leczenie” oznacza samotność w sterylnym pokoju, brak odwiedzin i nieustającą tęsknotę. Mama nie opuszcza jej nawet na krok, ale dziewczynka codziennie powtarza, że chce wrócić do domu. Tęskni za bratem, zapachem ulubionej pościeli, za chwilami, które kiedyś były codziennością.

Codzienna walka o każdy dzień

Chemioterapia to dopiero początek długiego i wyczerpującego procesu. Każdy dzień to nowe wyzwanie. Dla organizmu Olivki, jest nim walka o przetrwanie. Dla jej rodziny, zorganizowanie życia na nowo i zdobycie środków na wszystko, czego nie zapewnia system: dojazdy do szpitala, dietę, leki wspomagające, środki higieny i rehabilitację.