Zaczęło się od zgrubienia. Skończyło na oddziale onkologii

Pod koniec wakacji 2024 roku, między szyją a ramieniem Nadii, pojawiła się niewielka, ale wyczuwalna pod skórą wypukłość. Rodzice sądzili, że może to być reakcja alergiczna lub ukąszenie — coś przemijającego. Kiedy jednak zmiana nie ustępowała, zgłosili się z córką na szpitalny oddział ratunkowy.

Początkowo podejrzewano powiększony węzeł chłonny, lecz dla pewności skierowano ich na oddział onkologiczny w Szczecinie. Tam, po przeprowadzeniu szczegółowej diagnostyki, padła diagnoza: włókniak.

Guz, choć niezłośliwy, był tak umiejscowiony, że bezpieczne jego usunięcie nie było możliwe. Widoczna zmiana była tylko fragmentem znacznie większej masy ukrytej pod skórą, która miała blisko 5x2x10 cm!

Leczenie, które niesie i nadzieję i ryzyko

Zanim zapadły decyzje o dalszym leczeniu, pod obojczykiem Nadii pojawiła się kolejna zmiana. Nowotwór nie czekał. Rozprzestrzenił się.
Rozpoczęto terapię farmakologiczną, która choć nowoczesna, dla organizmu dziewczynki jest bardzo wymagająca. To leczenie, które daje szansę, ale nie pozostaje obojętne dla organizmu.

Leczenie, które chroni – i jednocześnie zagraża.

Lek, który Nadia przyjmuje, musi być podawany pod ścisłym nadzorem — najpierw w szpitalu, później w domu.
Jej codzienność została podporządkowana ograniczeniom: brak słońca, unikanie wysiłku, specjalna dieta, ostrożność na każdym kroku.
Najbardziej jednak niepokoi to, co może, ale nie musi się wydarzyć — ryzyko utraty wzroku. Obecne w tle, jak cień, który nie opuszcza.

Codzienność pod znakiem ostrożności

Leczenie to nie tylko wizyty w szpitalu i przyjmowanie leków. To także dziesiątki drobnych decyzji, które codziennie podejmuje się w cieniu choroby. Nadia potrzebuje odpowiedniej diety, suplementów, prywatnych konsultacji medycznych. Potrzebuje również środków higienicznych łagodzących skutki uboczne terapii i bezpieczeństwa w czasie codziennych czynności.

Rodzice robią wszystko, by choroba nie zdominowała każdego aspektu ich życia. Walczą o to, by Nadia — mimo ograniczeń — mogła być po prostu dzieckiem. Ale ta walka, choć pełna miłości, wymaga realnych środków.