Cichy początek wielkiego zagrożenia

Historia Antosia zaczęła się niepozornie. Ot zwykły katar, który przecież przytrafia się każdemu dziecku. Jednak z dnia na dzień małe ciałko słabło. Nie było gorączki, nie było kaszlu, tylko cichy niepokój, który rósł z każdą godziną. Po konsultacji lekarskiej rozpoczęto antybiotykoterapię z nadzieją, że ta pomoże opanować podejrzany stan zapalny. Niestety, zamiast poprawy, z godziny na godzinę stan Antosia gwałtownie się pogarszał. Jego mowa stawała się coraz mniej wyraźna, aż w końcu trudno było zrozumieć, co chce powiedzieć.

Diagnoza, która nie zostawiła złudzeń

Po serii badań i wykonanej tomografii przyszła wiadomość, która w jednej chwili zabrała spokój całej rodzinie. 29 marca Antoś trafił do Przylądka Nadziei, w którym postawiono diagnozę: chłoniak nieziarniczy rozlany typu Burkitta zlokalizowany w okolicy nosogardła.
Guz rósł błyskawicznie i z każdym dniem przynosił nowe powikłania. Problemy z oddychaniem, mową, połykaniem, a na koniec zwichnięcie stawu żuchwowo-skroniowego.

Walka, która wciąż trwa

Dzięki chemioterapii guz zaczął się zmniejszać, ale to nie koniec. Przed Antosiem kolejne cykle leczenia, kolejne badania, kolejne dni pełne niepokoju. Małe ciało nie walczy tylko z chorobą, ale także z wyniszczającymi skutkami ubocznymi: od miesiąca Antoś jest na żywieniu pozajelitowym, przeszedł zakażenie grzybicze, gorączkuje niemal każdego dnia.