Wygrać z białaczką to cel Mai❗ Wesprzyj jej walkę❗

Z pozoru nic niepokojącego

Początek choroby nie wskazywał na dramatyczną diagnozę, która miała nadejść zaledwie kilka tygodni później. Najpierw pojawiło się osłabienie, przypominające zwykłe przeziębienie, a następnie opuchnięcie policzka i dziąsła, które zaczęło nachodzić na zęby. Lekarz rozpoznał zapalenie zatok oraz jamy ustnej i wprowadził antybiotykoterapię, która miała przynieść szybką poprawę.

Chwilowe złagodzenie objawów ustąpiło po tygodniu, a do wcześniejszych dolegliwości dołączyły powiększone węzły chłonne. Maja trafiła wtedy na SOR, gdzie wykonane badanie krwi natychmiast wzbudziło podejrzenie białaczki. W nocy z 16 na 17 września została przetransportowana karetką na Oddział Hemato-Onkologii w Szczecinie, gdzie dzień później potwierdzono diagnozę ostrej białaczki szpikowej.

Trudy leczenia

Leczenie rozpoczęto natychmiast po przyjęciu do szpitala. Maja przeszła implantację cewnika centralnego typu Broviac oraz serię punkcji lędźwiowych z podaniem leków cytostatycznych. Za nią dwa cykle chemioterapii, z których pierwszy był wyjątkowo obciążający.

Towarzyszyły mu silne wymioty i nudności, bóle głowy związane z podciśnieniem wewnątrzczaszkowym, duży spadek masy ciała, konieczność wprowadzenia żywienia pozajelitowego oraz masywna osutka, pozostawiająca na skórze wyraźne przebarwienia.
Drugi cykl okazał się lepiej tolerowany, lecz w planie leczenia pozostały jeszcze dwa kolejne. To długa i wymagająca droga, obciążająca zarówno ciało, jak i emocje młodej pacjentki.

Codzienność w chorobie

Ze względu na niestabilne wyniki krwi oraz częste potrzeby przetaczania krwi i płytek, Maja spędza większość czasu w szpitalu. Towarzyszy jej mama, która pozostaje przy niej niemal bez przerwy, ponieważ tata po przebytym udarze nie jest w stanie sprawować bezpośredniej opieki.
Choroba zatrzymała jej dotychczasowe życie. Nie może chodzić do szkoły, spotykać się ze znajomymi ani trenować piłki nożnej, która była dla niej nie tylko pasją, lecz także ważną częścią codzienności.

Wyłączenie z życia, nagła zmiana perspektywy i niepewność związana z leczeniem wywarły ogromny wpływ na stan emocjonalny Mai. Mierzy się z intensywnym lękiem o przyszłość i poczuciem utraty dotychczasowego świata, dlatego korzysta ze wsparcia psychologa.
Mimo towarzyszących jej trudnych emocji Maja nie jest sama. Starsze rodzeństwo bardzo ją wspiera, towarzyszy jej i pomaga przejść przez najcięższy moment jej młodzieńczego życia.

Dlaczego potrzebne jest wsparcie

Pomoc pozwoli Mai przetrwać intensywne leczenie, a jej rodzinie zapewni choć odrobinę stabilności w czasie, w którym każdy dzień wymaga ogromnej siły.