Ciało dało sygnał

W lutym 2024 roku na lewej nodze Kamila pojawiła się opuchlizna — niewielka, niebolesna, niemal niezauważalna. Nie towarzyszył jej żaden ból, nie było gorączki, nie było sygnałów, które wskazywałyby na poważne zagrożenie. A jednak coś w tym obrazie nie dawało spokoju. Rodzice nie odpuścili. Nie zlekceważyli. Choć z medycznego punktu widzenia nie było alarmu, zareagowali tak, jak reagują ci, którzy czują więcej niż widzą — z niepokojem, którego nie sposób było zagłuszyć.
Dopiero po kilku miesiącach – w sierpniu – wykonano badania obrazowe we wrocławskim szpitalu. Wyniki USG i RTG zaniepokoiły lekarzy. Konieczna była konsultacja onkologiczna. Już wtedy padło podejrzenie nowotworu.

Bezlitosna diagnoza

Minęło kilka miesięcy. W sierpniu 2024 roku Kamil stawił się na kontrolę w jednym z wrocławskich szpitali. Choć nic nie bolało, choć opuchlizna wciąż była nieinwazyjna, lekarze postanowili spojrzeć głębiej. Wystarczyło jedno USG, jedno RTG, by zmienił się ton rozmów. Między strukturami kości rysował się cień, którego nie dało się zignorować. Konieczna okazała się konsultacja z onkologiem, która przyniosła odpowiedź, która w jednej chwili łamie człowieka.

Diagnostyki ciąg dalszy

Na kolejne badania Kamil został skierowany Instytut Matki i Dziecka w Warszawie. W trakcie wykonanej biopsji pobrano wycinek do badania histopatologicznego. Czekanie na wynik trwało wieczność, choć w rzeczywistości były to tylko godziny.

Wynik był jednoznaczny. Osteosarcoma. Złośliwy nowotwór tkanki kostnej, umiejscowiony w kości strzałkowej lewej nogi. Tak zaczęła się walka, w której każda decyzja miała ważyć więcej niż cokolwiek wcześniej.

Chemioterapia - cykl za cyklem

Do planu leczenia Kamila włączono chemioterapię – sześć wlewów, które mają przygotować organizm do operacji usunięcia guza. Jeśli wszystko przebiegnie zgodnie z założeniami, po zabiegu nastąpi powrót do szpitala i kolejnych dwunastu cykli leczenia.
To perspektywa, która przytłacza i nie daje gwarancji, że leczenie zadziała.

Widmo amputacji wciąż jest zbyt blisko

Rozmiar guza, jego położenie i rozległość nacieków sprawiają, że nikt nie może zapewnić Kamila, że uda się uniknąć amputacji. Lekarze nie wykluczają, że w pewnym momencie konieczna będzie amputacja całej nogi. Choć plan zakłada leczenie oszczędzające kończynę, rzeczywistość onkologiczna bywa bezlitosna.

Po operacji zacznie się inna walka

Leczenie Kamila to nie tylko szpital, kroplówki i operacje. To także długie miesiące rekonwalescencji, rehabilitacji i prób przywrócenia ciału sprawności. Potrzebna będzie specjalistyczna dieta, suplementacja, a także regularne dojazdy do szpitala oddalonego o setki kilometrów od rodzinnego domu.

Jeśli amputacja okaże się konieczna, rodzinę czeka kolejne wyzwanie — zakup protez. Najpierw kosmetycznej, która pomoże Kamilowi psychicznie oswoić się z nową rzeczywistością. Później — funkcjonalnej, dzięki której będzie mógł żyć samodzielnie. Koszty zakupu tego typu protezy sięgają nawet 300 tysięcy złotych. Jest to kwota, która przekracza możliwości finansowe rodziny.