Cisza przerwana sygnałem alarmowym z wnętrza ciała

Około trzeciej nad ranem Jakub dostał pierwszego w życiu ataku padaczki. W drugim pokoju spała kilkuletnia córka, a jego żona – w zaawansowanej ciąży – próbowała zrozumieć, co właśnie się dzieje. To nie był przypadek. W jednej chwili zawalił się świat, który dotąd był spokojny, znany i bezpieczny.

Diagnoza przyszła jak cios w pustkę po tym, co jeszcze niedawno wydawało się stabilne: nerwiakowłókniakowatość typu 2. Rzadka i nieuleczalna choroba genetyczna, która sprawia, że w ciele, dosłownie wszędzie, wyrastają guzy. Jeden z nich, największy, oponiak wielkości pięści, znajdował się w głowie. Został usunięty w ośmiogodzinnej operacji. Jak się okazało, to nie był finał walki, lecz zaledwie jej początek.

20 guzów i coraz większy ból

W samej głowie zlokalizowano osiem zmian nowotworowych. W rdzeniu kręgowym wykryto kolejne cztery guzy, których nie da się usunąć. Kolejne w łydce, w stopach i w narządach wewnętrznych. W prawym uchu cisza zapadła już na zawsze. W lewym słuch cichnie stopniowo — jak gasnące radio, które jeszcze próbuje łapać sygnał.

Każdy dzień przynosi inny ból. Nerwiakowłókniakowatość nie reaguje na chemioterapię. Leczenie ogranicza się do tego, co można wyciąć lub naświetlić, ale nie każdy guz daje taką szansę. Reszta pozostaje w ciele Jakuba, rośnie i odbiera mu kolejne fragmenty codzienności.

Służył ludziom, a teraz sam potrzebuje wsparcia

Przez 12 lat Jakub służył jako dzielnicowy. Znał ludzi, ich problemy i potrzeby. Pomagał, interweniował i wspierał. Dziś sam potrzebuje pomocy. Kilka razy próbował wrócić do pracy, ale ciało odmawiało posłuszeństwa szybciej, niż zdążył ponownie przypiąć odznakę.

Leczenie rozproszyło się po całej Polsce, ponieważ tylko tak można próbować objąć opieką jego chorobę. Onkolog w Gliwicach. Neurochirurg w Elblągu. Okulista w Toruniu. Laryngolog pod Warszawą. Każda z tych specjalizacji odpowiada za inną część ciała, którą zaatakowały guzy. Każda konsultacja, każdy przejazd, każda noc poza domem to kolejny koszt, którego nie da się pominąć. A przecież w domu czekają dzieci...

Walczy dla rodziny

Antosia i Tymon mają ojca, który każdego dnia uczy ich odwagi, chociaż bywa, że sam nie ma już siły. Codziennie przyjmuje silne leki przeciwbólowe, tylko po to, żeby wstać z łóżka.

Walczy o każdy dzień, o to, by zobaczyć jak dorastają jego dzieci.

Pomóżmy wspólnie

Potrzebna jest każda forma pomocy: finansowe wsparcie, dobre słowo, podanie dalej. Leczenie, konsultacje, rehabilitacja i dojazdy to ogromne obciążenie. Jakub nie może samodzielnie udźwignąć już tej codzienności.

<div class="supercfzielony"> Są drogi, które prowadzą przez ból, szpitale i niepewność. Dziękujemy, że pomagasz Jakubowi nieść ten trud. </div>