Narastający niepokój

Wiosną 2024 roku Filip coraz częściej zmagał się z nawracającymi infekcjami, którym towarzyszyły powiększone węzły chłonne i krwotoki z nosa. Choć pediatra początkowo podejrzewał zapalenie zatok i zalecił leczenie sterydami, stan chłopca nie poprawiał się. Rodzice, coraz bardziej zaniepokojeni brakiem diagnozy, zaczęli szukać pomocy u kolejnych specjalistów.

Każda konsultacja dawała nadzieję na wyjaśnienie, ale ta nadzieja szybko znikała. Wykonywane kolejno badania nie przynosiły potwierdzenia stawianych diagnoz, a tymczasem stan Filipa wciąż się pogarszał.

Nieproszone słowa, które spaliły marzenia

W lipcu 2024 roku Filip, po tygodniach niejasnych objawów i nieskutecznych tropów, usłyszał w końcu nazwę wroga. Ostra białaczka limfoblastyczna typu T – diagnoza, która nie dawała czasu na rozpacz, tylko wymuszała działanie. Leczenie w Przylądku Nadziei we Wrocławiu zaczęło się natychmiast, a każdy dzień od tej chwili stał się walką o to, by przyszłość wciąż była możliwa.

Rodzina, która walczy ramię w ramię

Obok Filipa zawsze są rodzice, którzy czuwają przy jego łóżku, szukają sił tam, gdzie dawno już nie powinno ich być, i próbują oswoić każdy nowy etap leczenia. To oni dbają, by chłopiec mimo choroby czuł się jak nastolatek, a nie tylko pacjent. Walka Filipa to także ich walka – codzienna, cicha, często z własnym strachem i bezradnością.