Ostra białaczka limfoblastyczna❗ Ola potrzebuje pomocy❗

Przerwana codzienność

Osłabienie, nieustanny ból głowy, blade usta i skóra przybierająca szary odcień - tak końcem czerwca 2025 roku choroba po raz pierwszy dała o sobie znać.

Z dnia na dzień stan Oli pogarszał się coraz bardziej, aż wreszcie konieczne stało się podjęcie działań, które zaprowadziły ją na oddział hematologii w Przylądku Nadziei we Wrocławiu.

Po trzech dniach pobytu wykonano biopsję i natychmiast włączono chemioterapię. Rozpoczęte leczenie to droga wymagająca miesięcy wytrwałości i siły.

Początek walki

Chemioterapia trwa. Ola znosi ją dzielnie, choć jej piękne dziecięce włoski zaczęły wypadać. Potrafi śmiać się nawet wtedy, gdy choroba odbiera kolejne oznaki zwyczajności.

Rodzina dzieli siły

Przy Oli na zmianę czuwają mama i tata, a domem opiekują się tak, by każde z dzieci czuło ich obecność. To trudny czas dla całej rodziny - także dla rodzeństwa, które nagle musi zrozumieć rozłąkę z siostrą i rodzicami. W dzieciństwie najważniejsze jest poczucie stałości i rytmu, który daje bezpieczeństwo, a choroba burzy ten porządek i nakłada na rodziców ciężar podwójnej troski - o zdrowie Oli i o spokój pozostałych dzieci. Ola od zawsze była silnie związana z bratem bliźniakiem, Mateuszem, i starszą siostrą, Oliwią. Mateusz, dotąd nierozłączny z Olą, po raz pierwszy poszedł do przedszkola bez niej. Musiał być dzielny - i był. Jednak tęsknoty, która wypełnia każdy dzień, nie da się łatwo zagłuszyć...