Ostra białaczka limfoblastyczna❗Aleksander zaczyna najtrudniejszą walkę❗

Obezwładniający ból

14 grudnia 2025 roku u Olka pojawiły się silne bóle lędźwiowe, które swoim zasięgiem objęły całe ciało od pasa w dół. Były tak intensywne, że dosłownie paraliżowały możliwość poruszania się. W krótkim czasie dołączyła do nich wysoka gorączka, przekraczająca 38 stopni.

Wezwani ratownicy medyczni uznali, że przyczyną dolegliwości jest rwa kulszowa. Podano sterydy i ból na moment ustąpił. Kilka godzin później, w środku nocy, wszystko wróciło jednak ze zdwojoną siłą. Kolejna prośba o przyjazd karetki spotkała się z odmową, dlatego rodzice, nie czekając dłużej, sami zawieźli Olka do szpitala przy ulicy Koszarowej we Wrocławiu.

Chłopiec został przyjęty na oddział i objęty obserwacją. Zlecone badania laboratoryjne przyniosły wyniki, które natychmiast wzbudziły poważny niepokój.

Diagnoza

Olek został pilnie przetransportowany karetką do Kliniki Onkologii i Hematologii Dziecięcej „Przylądek Nadziei”. Rozpoczęła się intensywna diagnostyka, która w krótkim czasie przyniosła jednoznaczną odpowiedź. Ostra białaczka limfoblastyczna typu B.

Dla trzynastoletniego chłopca, który dopiero co zaczął oswajać się z diagnozą zespołu Aspergera i mierzył się z obciążeniami natury emocjonalnej, była to wiadomość całkowicie niezrozumiała i przytłaczająca. Choroba przyszła nagle, bez ostrzeżenia, odbierając mu sprawność, poczucie bezpieczeństwa i przewidywalność codzienności.

Szpitalna rzeczywistość i cierpienie

Obecnie Olek przebywa w „Przylądku Nadziei”. Nie porusza się samodzielnie. Przyjmuje sterydy oraz leki przeciwgrzybicze i przeciwzakrzepowe, które przygotowują jego organizm do rozpoczęcia chemioterapii. Pierwszą dawkę otrzyma w pierwszy dzień Świąt Bożego Narodzenia.

Najtrudniejsze są momenty, gdy ból staje się tak intensywny, że Olek zwija się i płacze. Dla rodziców to doświadczenie, którego nie da się opisać słowami. Widok cierpienia własnego dziecka, bez możliwości natychmiastowego ukojenia, jest próbą, która każdego dnia łamie serce.

Dodatkowe obciążenia

Olek ma zespół Aspergera, zdiagnozowany dopiero niedawno, po wyjątkowo trudnym roku. Zmaga się również ze stanami depresyjnymi. Nowa rzeczywistość szpitala, procedur medycznych, bólu i nieustannej niepewności jest dla niego szczególnie trudna do zaakceptowania. Zmiany, nadmiar bodźców i brak kontroli nad własnym ciałem potęgują lęk i poczucie zagubienia.

Przeszedł już dwie punkcje, pobranie szpiku oraz płynu rdzeniowo mózgowego. Kolejne etapy leczenia będą zależne od tego, jak jego organizm zareaguje na chemioterapię.

Wszystkie siły skupione na ratowaniu dziecka

Zarówno mama, jak i tata w tej chwili nie pracują. Całkowicie podporządkowali swoje życie opiece nad chorym synem. Starszy brat Olka, piętnastoletni Igor, bardzo martwi się o młodszego brata i stara się wspierać go najlepiej, jak potrafi, choć sam również zmaga się z ogromnym lękiem.

Choroba jednego dziecka zatrzymała życie całej rodziny. Każdy dzień podporządkowany jest leczeniu, bólowi i oczekiwaniu na to, co przyniosą kolejne wyniki badań.

Kim jest Olek poza chorobą

Olek ma zdolności artystyczne. Lubi tworzyć biżuterię, interesuje się mangą, grami komputerowymi i kulturą Japonii. Marzy o tym, by kiedyś tam pojechać. Dziś te zainteresowania są dla niego cichym schronieniem, światem, do którego ucieka myślami, gdy ból i strach na chwilę pozwalają.

Dlaczego prosimy o wsparcie

Zbiórka powstała, by wesprzeć Olka i jego rodzinę w tym najtrudniejszym czasie. Zebrane środki zostaną przeznaczone na nierefundowane leki, suplementy diety, rehabilitację oraz opiekę psychologiczną, która przy tak obciążającym leczeniu, zwłaszcza u dziecka w spektrum autyzmu (Zespół Aspergera), jest niezbędna.