Choroba rozwijała się po cichu

Zuzia nie dawała żadnych niepokojących objawów. Choroba rozwijała się po cichu, aż w końcu eksplodowała w dramatycznej postaci. Kiedy trafiła do szpitala, było już bardzo późno. Poziom markera AFP – kluczowego wskaźnika nowotworowego – sięgnął niemal 130 tysięcy. Diagnoza: guz germinalny – jeden z najrzadszych nowotworów wieku dziecięcego.
Zuzia została zakwalifikowana do grupy wysokiego ryzyka. Rozpoczęto leczenie skojarzone: chemioterapię i operację. Początkowo guz zmniejszał się, ale później zatrzymał – nie udało się go usunąć w całości.

9 cykli chemii, operacja i wciąż guz w ciele

Po pierwszym cyklu chemii wydawało się, że leczenie przynosi oczekiwane efekty. Guz zmniejszył się o 30%, a wskaźnik markera zaczął spadać. Entuzjazm opadł po podaniu kolejnych pięciu cykli, które niestety nie przyniosły zmian ani co do wielkości guza, ani wyników markera. Operacja usunięcia guza również nie zakończyła się pełnym sukcesem. Nie udało się w pełni usunąć zmiany. Histopatologia wykazała, że nowotwór wciąż był aktywny. Podjęto decyzję o trzech kolejnych cyklach chemioterapii II linii – znacznie silniejszej niż dotychczasowe. Leczenie wyczerpało ją fizycznie i emocjonalnie.

Nowotwór osłabił ciało.
Skutki uboczne odbierają jej świat dźwięków.
Pomóżmy jej go usłyszeć, zanim zapadnie cisza.

Skutki uboczne ranią równie mocno

W trakcie terapii Zuzia przeszła sepsę, odmę opłucnową i kilkukrotne zakażenia cewników Broviaca. Oprócz chemii musiała przyjmować silne antybiotyki i leki wspomagające. Jej organizm był dramatycznie obciążony. Najpoważniejszym skutkiem ubocznym jest jednak obustronny niedosłuch, który postępuje. Dziewczynka wymaga natychmiastowego zaaparatowania obu uszu. Bez tego może dojść do całkowitej utraty słuchu.

Zamknięta z dala od świata, który kocha

Zuzia, zawsze pełna życia, nagle zapadła się w świat, w którym zamiast śmiechu była cisza, a zamiast bliskości – samotność i izolacja. Przez długie miesiące mogła widywać najbliższych tylko przez ekran. Była sama, chora, zbyt dzielna jak na swój wiek.

Po wszystkim, co wytrzymała,
traci najcenniejsze – kontakt z bliskimi.
Nie pozwólmy, by cisza została z nią na zawsze.