„Potworek w głowie”

24 czerwca 2025 roku Zosia trafiła na oddział pediatryczny z powtarzającymi się wymiotami. Wcześniejsze badania nie wykazały przyczyny. Dopiero rezonans ujawnił w czwartej komorze mózgu obecność guza. Od postawienia diagnozy, wszystko nabrało zawrotnego tempa. Sześciolatkę natychmiast przewieziono do Katowic. Trzy dni później przeszła wyjątkowo ryzykowną, pięciogodzinną operację – kraniotomię podpotyliczną i laminektomię kręgu C1. To był dopiero pierwszy krok w długiej walce.

Trudny przeciwnik

Zdiagnozowany u Zosi nowotwór - posterior fossa ependymoma, group A (CNS WHO G3) - jest wyjątkowo wymagającym przeciwnikiem: opornym na chemioterapię i skłonnym do nawrotów.

Za Zosią pierwszy cykl leczenia - 6 wlewów chemii, po których pojawiły się wymioty, bóle głowy, brzucha, spadek leukocytów do zera i antybiotykoterapia. Teraz trwa cykl z tzw. „czerwoną chemią” - kardiotoksyczną, podawaną za zgodą kardiologa.

Przed nią jeszcze sześć tygodni radioterapii, kolejne cykle chemii podtrzymującej oraz wysyłka próbek guza do Niemiec w poszukiwaniu najlepszych metod leczenia.

Rodzina w rozłące

300 kilometrów - tyle dzieli dziś ich dom od szpitalnej sali. Mama mieszka z Zosią w Warszawie, tata został w Twardogórze z młodszą siostrą Zuzią. Rozłąka boli. Codzienność wypełniają telefony, krótkie wizyty, łzy i tęsknota. Zuzia, dotąd pod opieką starszej siostry, teraz stara się ją wspierać - choć dla pięciolatki to trudne i niezrozumiałe. Rodzice tłumaczą, że w głowie Zosi mieszka „potworek”, którego lekarze muszą przepędzić na dobre.