Objawy, które nie dawały spokoju

Ferie zimowe. Miało być super, a tu grypa. Gorączka nie ustępowała mimo podanego antybiotyku. Kiedy doszło osłabienie, to nie był jeszcze moment, który niepokoił - gorączka przecież osłabia organizm. Kolejne  - jak wysypka i siniaki na ciele - rodzice tłumaczyli alergią na podany lek - to także zdarza się w trakcie leczenia antybiotykami.

Jednak stan Przemka wciąż się pogarszał. Bladość i narastające zmęczenie skłoniły rodzinę do ponownej konsultacji z lekarzem rodzinnym. Padła decyzja o skierowaniu nastolatka do szpitala.

Po wstępnych badaniach lekarze postawili diagnozę: ostra białaczka limfoblastyczna typu B. W ciągu zaledwie trzech godzin Przemek został przetransportowany do Przylądka Nadziei we Wrocławiu.

Terapia, która zamyka w czterech ścianach.

Po przyjęciu do szpitala leczenie rozpoczęło się natychmiast. Wyniki były bardzo złe. Zastosowano chemioterapię i zakwalifikowano Przemka do leczenia celowanego.
Od tamtej chwili jest podłączony do pompy z lekiem. Każdy cykl trwa trzy miesiące – bez przerwy, bez możliwości opuszczenia sali. Nawet krótki spacer jest niemożliwy, bo przerwanie terapii mogłoby zaszkodzić.
Przemek jest zamknięty – dosłownie i emocjonalnie. Odizolowany, w sali pełnej sprzętu, walczy z samotnością, nudą i bólem. A mimo to nie traci siły – wie, że ta walka toczy się o wszystko.

Świat, który tak kocha, został za szpitalną szybą

Jeździł na wyczynowym rowerze, łowił ryby, godzinami zajmował się majsterkowaniem i spotykał z kolegami. Dziś jego codzienność to cisza szpitalnej sali, zamknięte drzwi i dźwięk aparatury, który zagłusza rozmowy.
Pasja, energia i potrzeba działania musiały ustąpić miejsca leczeniu. Trudno to zaakceptować, gdy ma się 15 lat i tak wielki apetyt na życie.

Twoje wsparcie to nie tylko pomoc finansowa! To znak, że Przemek nie jest sam.