Ucieczka, która była początkiem

Olga opuściła swój rodzinny kraj z jednym pragnieniem — by stworzyć dla siebie i córki życie wolne od strachu. Marzyła o zwyczajności: o dzieciństwie bez przemocy, o kobiecym losie, w którym nie trzeba walczyć o szacunek. Zanim jednak mogła choćby zbliżyć się do tego spokoju, przeszła przez piekło. Jej partner znęcał się nad nią psychicznie i fizycznie. Ucieczka była koniecznością. Wiedziała, że jeśli chce ocalić siebie i swoją córkę, nie może oglądać się za siebie.

Mały dom, wielka ulga

Z czasem pojawiła się praca, mieszkanie, szkoła dla córki. Małe kroki, które złożyły się na pierwsze poczucie bezpieczeństwa. Wreszcie mogły odetchnąć. Wśród obcych ludzi znalazła życzliwość — cichą i bezinteresowną, która przywróciła jej wiarę w to, że dobro naprawdę istnieje. Zaczęła wierzyć, że wszystko jeszcze może się ułożyć. Krok po kroku budowała dom, w którym nie trzeba walczyć o każdy dzień. Dom, w którym jest miejsce nie tylko na przetrwanie, ale i na troskę. To właśnie wtedy znalazła chwilę, by zatroszczyć się o siebie. Po raz pierwszy od dawna.

Diagnoza i znowu serce przepełnione strachem

Odkładane miesiącami badania nie przyniosły ulgi, lecz kolejny cios. Złośliwy rak piersi. Diagnoza, która przyszła w chwili, gdy życie ledwo udało się poskładać. Gdy codzienność zaczęła wreszcie układać się w coś przypominającego normalność.

Olgę czeka długie i wyniszczające leczenie. Chemioterapia, a potem operacja. Ciało już dziś daje znaki zmęczenia, a psychika – naznaczona wcześniejszymi doświadczeniami – z trudem dźwiga nowy ciężar. Są dni, w których trudno jej wstać z łóżka, a jednak wstaje - bo ma dla kogo. Jej córka to nie tylko powód, ale i odpowiedź. Cała siła mieści się w tej jednej, najważniejszej obecności.

Samotność, która nie może być bezsilnością

Olga nie może przestać pracować, choć nie ma już sił. Nie może przestać być mamą, choć jej ciało coraz częściej się poddaje. Dlatego zwraca się z prośbą o pomoc – nie tylko dla siebie, lecz również dla ukochanej córki, która każdego dnia widzi, jak mama znika na jej oczach.