Od diagnozy do konkretów – 2,5 miesiąca walki

Minęło ponad dwa miesiące, odkąd Gosia usłyszała diagnozę. Od tamtej chwili życie całej rodziny przeniosło się do szpitalnych sal. Diagnoza była druzgocąca: podejrzenie chłoniaka. Gosia — dotąd pełna energii, empatii i planów — znalazła się nagle w sytuacji, która zburzyła całą znaną jej codzienność.

Gdy biopsja stała się zbyt niebezpieczna

19 marca Gosia została przewieziona karetką do „Przylądka Nadziei”, gdzie rozpoczęto intensywną diagnostykę. Okazało się, że główny guz zlokalizowany w śródpiersiu był na tyle duży, że wykonanie biopsji groziło poważnym zagrożeniem życia. Intubacja w narkozie była niemożliwa, ponieważ guz uciskał drogi oddechowe, a każda próba znieczulenia ogólnego mogła zakończyć się tragicznie.

Jedyna szansa — guz przy jajniku

W obrazach radiologicznych zauważono również zmianę w obrębie lewego jajnika. Choć guz był zlokalizowany poza klatką piersiową, lekarze uznali, że może stanowić część tego samego procesu chorobowego. To dawało szansę na przeprowadzenie diagnostycznej biopsji w bezpieczniejszy sposób.

Operacja w znieczuleniu zewnątrzoponowym

Ze względu na ograniczenia w zastosowaniu znieczulenia ogólnego, lekarze podjęli decyzję o operacji w znieczuleniu zewnątrzoponowym przy zachowaniu świadomości pacjentki. Zabieg zakończył się sukcesem. Usunięto zmianę przy jajniku wraz z jajnikiem, który był całkowicie zniszczony. Guz miał około 14 centymetrów średnicy i rozwinął się w ciągu zaledwie kilku tygodni.

Diagnoza potwierdzona: PMBCL

Po zabiegu udało się potwierdzić rozpoznanie: pierwotny chłoniak śródpiersia z dużych komórek B (PMBCL) — rzadki, agresywny nowotwór z grupy chłoniaków nieziarniczych. Natychmiast rozpoczęto leczenie onkologiczne.

Komplikacje, które opóźniły terapię

Niestety, już po pierwszym cyklu chemioterapii doszło do powikłań. Zakrzepica, stan zapalny i infekcja po wkłuciu udowym uniemożliwiły założenie Broviaca (cewnika centralnego), który miał ułatwić dalsze leczenie. Gdy udało się opanować stan zapalny i przeprowadzić implantację cewnika, pojawiły się kolejne trudności. Rana pooperacyjna nie chciała się goić, a sącząca się krew opóźniła dalsze cykle leczenia.

Tylko trzy dni w domu

Od momentu przyjęcia do szpitala Gosia spędziła w domu zaledwie trzy dni i trzy godziny. Dwie próby wypisu zakończyły się natychmiastowym powrotem na oddział z powodu powikłań. Obecnie rozpoczęła trzeci cykl chemioterapii i czeka na kolejne decyzje lekarzy. 20 czerwca 2025