Diagnoza, która przerwała wszystko

Trzy lata temu Magda usłyszała diagnozę, która sprawiła, że wszystko musiało stanąć w miejscu. Rak jelita grubego z przerzutami. Jej pasje, aktywność i zawodowe plany musiały zaczekać. Życie, które do tej pory biegło w jasno wyznaczonym kierunku, nagle skręciło w zupełnie inną stronę i wyznaczyło zupełnie inny cel podróży - PRZETRWAĆ!
Rozpoczęło się leczenie. Była operacja, a wraz z nią nadzieja, że tyle wystarczy by dalej żyć. Trudno było przewidzieć, że to dopiero pierwszy rozdział dużo trudniejszej historii.

Powrót choroby i druga operacja

Przez chwilę wydawało się, że najgorsze już minęło. Organizm Magdy powoli dochodził do siebie, a kolejne wizyty kontrolne budziły ostrożną nadzieję. Wystarczyła krótka przerwa w leczeniu, by choroba znów dała o sobie znać. Wyniki pogorszyły się gwałtownie. Rak wrócił.
Konieczna była druga operacja, która okazała się znacznie trudniejsza i bardziej obciążająca. Nie udało się usunąć wszystkich zmian. W trakcie operacji wyłoniono ileostomię i założono dwie nefrostomie, by odciążyć osłabione nerki.  Ponownie włączono chemioterapię.
To był moment, kiedy życie Magdy zaczęło toczyć się powtarzalnym rytmem: chemia, badania, chemia, badania. Codzienność wymagała coraz więcej siły – fizycznej i psychicznej.

Leczenie wyczerpuje ciało i nie pozwala na regenerację

Magda jest dziś w trakcie chemioterapii paliatywnej. Co dwa tygodnie trafia do szpitala na kilkudniowe wlewy. Leczenie nie daje jej wytchnienia – zaburza apetyt, osłabia organizm, wymusza coraz większą ostrożność. Odżywianie pozajelitowe stało się codziennością, bo jej ciało nie jest już w stanie przyswajać składników w naturalny sposób.
Pojawiły się też powikłania – konieczność częstych przetoczeń krwi, niebezpieczne spadki odporności, a nawet sepsa, która przez moment odebrała nadzieję.

Samodzielność i niezależność musiały ustąpić chorobie

Do niedawna była osobą aktywną, niezależną i samodzielnie organizującą swoją codzienność. Dziś nawet najprostsze rzeczy wymagają planowania, wysiłku i wsparcia. Jedyną formą ruchu, na jaką pozwala ciało, są krótkie spacery – często okupione zmęczeniem. Renta nie pokrywa rosnących wydatków. Leki, suplementy, środki opatrunkowe, transport do szpitali, specjalistyczne żywienie to codzienność, która kosztuje więcej, niż Magda jest w stanie udźwignąć. Oszczędności się skończyły, a wsparcie bliskich nie wystarcza.

Marzenia o podróżach wciąż są żywe

Magda nie marzy o wielkich rzeczach. Chciałaby znów poczuć ciepły piasek pod stopami, zanurzyć się w morzu, spacerować bez bólu, przytulić psa, który czeka na nią w domu.
Dziś jednak, marzeniem ponad wszystkie inne, jest mieć szansę kontynuować leczenie i żyć!

Magda przeszła już zbyt wiele. Codziennie walczy nie tylko z chorobą, ale i z ograniczeniami, jakie narzuca jej życie.
Twoje wsparcie może dać jej coś bezcennego – czas, szansę i ciągłość terapii. Każda złotówka, każde udostępnienie, każda dobra myśl to realna pomoc.
Nie pozwólmy, by ta walka toczyła się w ciszy i samotności.