Nowotwór piersi❗ Lucyna walczy o życie, o rodzinę, o spokój❗

Namacalne objawy

Po raz pierwszy niepokojące zgrubienie w piersi, Lucyna wyczuła w marcu 2025 roku. Nie była to zmiana, którą można było zignorować, ponieważ powiększała się niemal z dnia na dzień. W tym samym czasie pojawił się ból ręki, któremu towarzyszyło drętwienie. Z każdą chwilą narastał niepokój, a wewnętrzne przekonanie, że dzieje się coś poważnego, stawało się coraz silniejsze.

Lucyna, mieszkająca w niewielkiej miejscowości pod Poznaniem, nie chciała czekać z naiwną nadzieją, że wszystko minie samo. Wiedziała, że tylko konsultacja i specjalistyczne badania mogą przynieść odpowiedź na pytania, które coraz częściej kłębiły się w jej głowie.

Wyniki nie pozostawiły złudzeń - rak gruczołowy piersi potrójnie ujemny G3 z naciekiem w węźle chłonnym pachowym. Diagnoza była jednoznaczna i wymagała natychmiastowego działania.

Leczenie systemowe rozpoczęło się niezwłocznie po diagnozie. Mastektomię podskórną lewostronną wraz z limfadenektomią pachową przeprowadzono 14 października 2025 roku. Teraz Lucynę czeka jeszcze radioterapia pooperacyjna.

Cena, jaką płaci ciało za życie

Lucyna przeszła dwa cykle terapii pembrolizumabem, lekiem immunologicznym stosowanym w leczeniu nowotworów. Kuracja musiała jednak zostać przerwana z powodu silnych działań niepożądanych. W trakcie leczenia pojawiły się kołatania serca, a w późniejszym czasie rozwinęła się poważna niedoczynność tarczycy.

Kolejnym etapem była chemioterapia z wykorzystaniem carboplatyny i paklitakselu. Już przy drugim wlewie wystąpiła reakcja alergiczna, objawiająca się zaczerwienieniem twarzy, wysypką i trudnościami w oddychaniu. Wymagało to natychmiastowej interwencji i zmiany schematu leczenia.

Lekarze zdecydowali o wprowadzeniu terapii opartej na cyklofosfamidzie i doksorubicynie. Leczenie to, również okazało się niezwykle obciążające dla organizmu. Lucyna zmagała się z silnymi dolegliwościami żołądkowymi, obrzękami twarzy, bezsennością, drętwieniem rąk i nóg oraz szybkim męczeniem się organizmu. Wysoki poziom TSH, świadczący o zaburzonej pracy tarczycy, wymusił wstrzymanie kolejnych wlewów na pięć tygodni i konieczność stałej opieki endokrynologicznej.

Ciało stawia granice

Choroba i intensywne leczenie pozostawiły po sobie liczne następstwa. Lucyna zmaga się z niedoczynnością tarczycy, kamicą żółciową oraz przepukliną krążka międzykręgowego, która powoduje ucisk na rdzeń kręgowy i ogranicza jej sprawność ruchową. Po operacji pojawił się także obrzęk i sznur limfatyczny w ręce, powodujący silny ból przy każdym uniesieniu kończyny. To ograniczenie utrudnia codzienne funkcjonowanie, odbiera swobodę ruchu i wymaga regularnych drenaży u fizjoterapeuty.
Każda codzienna czynność, nawet tak prosta jak ubranie się, założenie butów czy wejście po schodach, stała się wysiłkiem wymagającym uważnego rozdzielania sił.

Między troską a codziennością

Lucyna przebywa obecnie w domu, gdzie wszystkie obowiązki przejęli mąż i starsze dzieci. Od początku leczenia pozostaje na zwolnieniu lekarskim. Życie rodzinne w całości podporządkowane zostało rytmowi narzuconemu przez kolejne etapy terapii.
W tym uporządkowaniu szukają stabilności i namiastki zwykłego życia, które pozwala na moment odetchnąć od choroby. Najstarszy syn Alan, dziewiętnastoletni, i czternastoletni Karol bardzo poważnie podeszli do choroby mamy.

Są obecni, pomagają, starają się być wsparciem, choć w ich wieku to ciężar zbyt duży, by unieść go bez lęku. Lucyna martwi się, że choroba odciągnie ich od nauki i przygotowań do egzaminów. Najmłodszy syn, pięcioletni Krzyś, rozumie tylko tyle, ile potrafi dziecko w jego wieku. Widzi cierpienie i reaguje po swojemu, przytulając, spoglądając z troską, wykonując drobne gesty, które dla niej znaczą więcej niż słowa.

Cel zbiórki

Zebrane środki zostaną przeznaczone na opiekę psychologiczną dla dzieci i męża, rehabilitację, transport na wizyty lekarskie i do fizjoterapeuty, a także zakup sprzętu medycznego, leków i konsultacje specjalistyczne. Każde wsparcie pozwoli Lucynie i jej rodzinie zachować równowagę w czasie, gdy wszystkie siły skupione są na walce z chorobą i utrzymaniu domu, który wciąż jest ich wspólnym punktem oparcia.