Cisza po diagnozie

Wszystko zmieniło się 17 lutego. Przyszedł wynik badań – złośliwy nowotwór żołądka. Rak gruczołowy G3. W przychodni było cicho, za cicho. Lekarz mówił, ale słowa stawały się coraz mniej zrozumiałe. Kamil wyszedł sam, nie chciał jeszcze dzwonić do żony. Musiał zebrać myśli, zanim powie jej, że ich życie znów się zmienia.

Plan, który runął po trzecim wlewie

Zaproponowano chemioterapię – cztery wlewy przed operacją. Po trzecim organizm się zbuntował. Zdiagnozowano wirusowe zapalenie wątroby typu B. Zamiast przygotowań do operacji, wdrożono leczenie antywirusowe. Nie po to, by wyleczyć, ale by zatrzymać wirusa. Kamil nie zadawał pytań. Brał to, co mu proponowano. Tyle mógł.

Ciało po operacji

8 maja lekarze usunęli Kamilowi cały żołądek. Od tamtej pory żyje inaczej. Je w porcjach, które przypominają raczej dawkowanie niż posiłek. Czuje, że w jego ciele brakuje czegoś więcej niż organu. Brakuje siły, sprawczości, ciągłości. Czasem nie może wstać z łóżka. Żona pomaga, ile może. Ale teraz i ona potrzebuje opieki.

Kiedy opiekun sam potrzebuje opieki

Od operacji Kamil nie może pracować. Zasiłek chorobowy to wszystko, co dziś ma. Wcześniej dźwigał nie tylko zakupy, ale i życie — swoje i żony, która od urodzenia porusza się na wózku. Teraz oboje są zależni od pomocy innych, od empatii, od czyjejś decyzji o wpłacie.