Mięsak prążkowanokomórkowy❗ Henio staje do walki❗

Niepozorne objawy nie zapowiadały nadchodzącej burzy

Na początku wszystko wydawało się zwyczajne. Henio był pogodnym i ciekawym świata niemowlakiem. Pewnego wrześniowego dnia mama zauważyła, że jego brzuszek stał się twardy i nienaturalnie napięty. Z troską zabrała synka do pediatry, przekonana, że to tylko drobna dolegliwość, jakich wiele w niemowlęcym wieku. Lekarz uspokoił. Powiedział, że to zapewne problemy trawienne i zalecił obserwację.
Mijały dni, a objawy nie ustępowały. Trzynastego października odbyła się kolejna wizyta, tym razem zakończona skierowaniem do szpitala. W Brzegu Opolskim wykonano badanie USG, które ujawniło w jamie brzusznej obecność guza.

Dzień później Henio trafił do Przylądka Nadziei we Wrocławiu, a trzy dni później przewieziono go do szpitala przy ulicy Fieldorfa, gdzie wykonano biopsję szpiku z obu talerzy biodrowych, biopsję guza oraz trepanobiopsję szpiku z prawego biodra niemowlaka.
Tego samego wieczoru doszło do dramatycznych komplikacji. Krwawienie z guza wypełniło jamę brzuszną i Henio trafił na stół operacyjny. Lekarze odciągnęli trzysta mililitrów krwi i założyli dren. Tego dnia dziewięciomiesięczne dziecko po raz pierwszy otarło się o granicę życia i śmierci.

Granica między nadzieją a strachem

Po operacji lekarze zrobili wszystko, by ustabilizować stan chłopca, ale jego organizm był zbyt słaby, by odzyskać spokój. W sobotę, podczas wybudzania, okazało się, że jelita są niedrożne.
Henio spędził kolejne dni na oddziale intensywnej terapii. Dwudziestego pierwszego października został przewieziony z powrotem do Przylądka Nadziei. Tej samej nocy jego stan ponownie się pogorszył i podobnie jak poprzednio, krwawienie do jamy brzusznej wymusiło już drugą w tak krótkim czasie operację.

Chirurdzy założyli chusty uciskowe, które miały zatrzymać krwawienie, pozostawiając otwarty brzuch, aby w razie potrzeby móc interweniować ponownie. Następnego dnia chirurdzy naczyniowi przeprowadzili zabieg embolizacji, zamykając główne naczynie doprowadzające krew do guza. Gdy stan Henia się ustabilizował, przeprowadzono kolejną operację, podczas której usunięto chusty i zamknięto powłoki brzuszne.

Dwudziestego czwartego października chłopiec został wybudzony. Był słaby, ale żył. Wrócił pod opiekę zespołu lekarzy w Przylądku Nadziei i wtedy padły słowa, które zatrzymały czas. Diagnoza brzmiała: mięsak mięśni poprzecznie prążkowanych.

Mały pacjent, wielka walka

Henio ma zaledwie dziewięć miesięcy, a jego leczenie dopiero się rozpoczęło. Ze względu na wiek lekarze nie zalecają radioterapii, dlatego zdecydowali o rozpoczęciu dziewięciu cykli chemioterapii. To będzie długa i wymagająca droga.

W tym samym czasie jego rodzina także walczy. Mama Henia jest w piątym miesiącu ciąży i musi dbać o siebie i o nienarodzone dziecko.

Tata, by chronić ukochaną przed stresem i wspierać synka, wziął urlop rodzicielski i nie opuszcza szpitala.
Już dziś w ich myślach pojawia się lęk o nadchodzący moment, gdy na świat przyjdzie drugie dziecko, ponieważ będą zmuszeni podzielić się opieką i czasem pomiędzy noworodkiem a Heniem.

Pomóż Heniowi dorosnąć

Rodzice robią wszystko, aby ich synek miał jak największą szansę na wyzdrowienie, lecz bez pomocy innych nie będą w stanie unieść ciężaru codzienności. Każda wpłata, nawet ta najmniejsza, staje się gestem, który daje Heniowi szansę dorosnąć.