Od samego początku nie było łatwo

Bartuś urodził się z zespołem Downa. Delikatny i wyjątkowy chłopiec, którego życie od pierwszych chwil wymagało więcej uwagi, czułości i cierpliwości niż zwykle.
Rodzice otoczyli go miłością większą niż strach, determinacją większą niż zmęczenie. Dzięki ich trosce i codziennemu zaangażowaniu rozwijał się spokojnie i bezpiecznie.

Gorączka, która nie chciała ustąpić

Pojawiła się nagle. Od razu bardzo wysoka, uporczywa i budząca strach. Schładzanie ciała nie przynosiło efektów a leki nie przynosiły ulgi. Rodzice z niepokojem patrzyli jak gorączka osłabia małe ciałko. Nie czekali.  W szpitalu w Legnicy lekarze zdecydowali o przekazaniu chłopca do Wrocławia celem dalszych badań. Wystawiono skierowanie do „Przylądka Nadziei”.
Tam, wśród kroplówek, monitora i badania za badaniem, pojawiła się diagnoza, po której zapadła cisza: ostra białaczka limfoblastyczna typu B.

Nie mówi, że boli, ale widać to w jego oczach.

Leczenie, które nie daje wytchnienia

Po diagnozie wszystko podporządkowano jednemu celowi – zatrzymać chorobę. Bartuś przyjmuje kolejne cykle chemioterapii, sterydy, leki przeciwgrzybicze i przeciwbólowe. Do tego dochodzą płukania i inne wymagające procedury medyczne, które mocno obciążają jego organizm. Od marca 2024 roku nieprzerwanie przebywa w szpitalu.
Każdy dzień to próba sił dla niego i jego bliskich, ale nikt nie składa broni.

Pomóżmy razem Bartusiowi. Podarujmy szansę na dzieciństwo