Jeden obraz. Cztery zmiany. I życie, które zadrżało

Jesienią 2024 roku Ania odebrała telefon z poradni ginekologicznej. Wynik cytologii niepokoił, choć jak się okazało, nie wskazywał na zmiany nowotworowe. Zalecono leczenie zdiagnozowanego stanu zapalnego. Przy okazji lekarz zasugerował kontrolne wykonanie USG piersi.
Ania badała się regularnie. Poprzednie USG miała robione zaledwie kilka miesięcy wcześniej, więc pomysł kolejnego wydawał się zbędny. Ostatecznie, dla pewności i z rozwagą, zdecydowała się wykonać badanie. W prawej piersi uwidoczniły się cztery zmiany. Na obrazie wyglądały niegroźnie – gruczolakowłókniaki - nic poważnego. Mimo uspokajających zapewnień, Anna nie zignorowała wyniku badania.

Diagnoza zamknęła drzwi "normalnego" życia

Skierowanie do chirurga-onkologa, zlecona biopsja i wynik, który zmącił spokój. W pobranym do badań materiale, stwierdzono obecność komórek nowotworowych.
W marcu 2025 roku Ania trafiła na stół operacyjny.

Choroba nie czekała. Nowotwór zdołał już zaatakować węzeł chłonny pod pachą. Przekazana diagnoza była jednoznaczna: rak prawej piersi, II stadium, hormonozależny. Rozpoczęła się długa droga przez leczenie.

Chemia, którą Ania właśnie przyjmuje, to dopiero początek. W planie – radioterapia i wieloletnia hormonoterapia, przewidziana nawet na siedem lat. W tle tej walki – kolejny niepokój. W badaniach ginekologicznych stwierdzono dysplazję szyjki macicy. Jeszcze jeden cień, który trzeba będzie oswoić.

Trzy powody, by walczyć dalej

Ania ma swój trzyosobowy wszechświat. Trzech małych synków, którzy każdego dnia czekają, aż mama wróci do domu zdrowa.
Tego scenariusza nie napisała sama. Nikt przecież nie planuje takich rozdziałów. Wciąż jednak wierzy w opowieść, która znajdzie szczęśliwe zakończenie – i w przyszłość, w której będzie mogła wspierać inne kobiety, stojące w obliczu podobnej diagnozy. Dziś jednak to ona potrzebuje wsparcia.