Objawy, które szybko przerodziły się w stan zagrożenia życia

W październiku 2024 roku Ania zaczęła odczuwać silne duszności oraz wyraźny spadek wydolności fizycznej. Z czasem pojawił się uporczywy kaszel, który mimo zastosowanej antybiotykoterapii nie ustępował. Leczenie prowadzone przez lekarza rodzinnego nie przynosiło żadnej poprawy, dlatego Ania zdecydowała się na konsultację specjalistyczną.

Lekarz, zaniepokojony niskim poziomem saturacji, natychmiast skierował ją do szpitala, gdzie wykonane badania, w tym EKG, wykazały nieprawidłowości w pracy serca.

Chłoniak, który nie kwalifikuje się do operacji

Badanie histopatologiczne wykonane z pobranej próbki nie pozostawiło wątpliwości — rozpoznano chłoniaka z dużych komórek B z ekspresją. Guz był zlokalizowany w śródpiersiu, w bezpośrednim sąsiedztwie naczyń i struktur odpowiedzialnych za prawidłową pracę serca oraz układu oddechowego, dlatego wykluczone było jego operacyjne usunięcie. Leczenie mogło rozpocząć się wyłącznie w formie chemioterapii ogólnoustrojowej.

Ania rozpoczęła terapię, która od początku niosła ze sobą poważne obciążenie zarówno dla organizmu jak i psychiki. W wyniku działania cytostatyków doszło do rozwoju ciężkiej postaci półpaśca, który znacznie pogorszył jej stan ogólny. Każdy kolejny cykl leczenia wiązał się z narastającym osłabieniem i wyraźnym spadkiem samopoczucia.

Leczenie trwa

Na dalszym etapie lekarze podejmą decyzje dotyczące kontynuacji lub zmiany schematu leczenia w oparciu o badania obrazowe i reakcję organizmu na dotychczasowe cykle. Proces ten wymaga czasu, systematycznej opieki medycznej oraz znacznych nakładów finansowych.