Niepokój, który rósł razem z bólem

Zaczęło się od dyskomfortu - bólu w kolanie, który początkowo nie wyglądał groźnie. Być może skręcone, przeciążone, może to tylko chwilowe — tak zwykle mówi się nastolatce, która żyje aktywnie, chodzi do szkoły, ćwiczy na WF-ie i wraca do domu z plecakiem pełnym książek.
Z każdym dniem było jednak gorzej. Ból nie mijał, a Amelia zaczęła kuleć. Do tego zaczerwienienie, pulsowanie pod skórą, nocne wybudzenia. Coś nie dawało spokoju.
Każde badanie odbierało nadzieję. Zdjęcia i rezonanse prowadziły coraz głębiej w przestrzeń, z której trudno było wrócić bez słowa: nowotwór.

Diagnoza

Mięsak kościopochodny - nowotwór, który nie czeka, wymaga reakcji tu i teraz. Od tego momentu życie Amelii zmieniło się nieodwracalnie. Codzienność, którą znała, zniknęła.

Dziś każda decyzja i każdy dzień podporządkowany jest leczeniu. Chemia, która niszczy komórki wyniszcza niestety też całe ciało. Rezonanse, których nie da się odsunąć. Konsultacje, których nie można przełożyć. Operacja, która ma ocalić — choć jeszcze nie wiadomo, jaką cenę przyjdzie za to zapłacić.

Matka i córka w jednym szeregu

Mama Amelii nie odstępuje jej na krok. Nie ma grafiku ani ma planu dnia — wszystko dyktuje stan córki. Muszą jeździć, szukać, czekać. Na zgodę, na refundację, na miejsce w szpitalu.
Koszty, które do tej pory były tylko liczbami, okazały się barierą trudną do pokonania. Trzeba płacić za wszystko: transport, leczenie wspomagające, dietę, leki, rehabilitację, a czas płynie...

Każda wpłata to pomoc

Amelia nie zna jeszcze wszystkich skutków ubocznych związanych z leczeniem. Nie wie, ile razy jeszcze usłyszy: „musimy czekać”. Wie jedno, że musi walczyć, i nie zrobi tego bez ludzi, którzy zechcą stanąć po jej stronie. Każda wpłata to konkret: dojazd na chemię, opłacona rehabilitacja, dostęp do terapii wspierającej. Każda złotówka przybliża ją do tego, by znów stanąć pewnie na nogach.
Dziękujemy, że jesteś częścią tej drogi.