Łucja ma 17 lat i zaawansowanego czerniaka❗ Potrzebna pomoc❗

Od lat był na ciele nie budząc niepokoju

Łucja miała go od czternastego roku życia. Z pozoru zwyczajny pieprzyk, jeden z wielu rozsianych na skórze, przez długi czas nie wzbudzał żadnych obaw.
W czerwcu tego roku został usunięty chirurgicznie, a zgodnie z procedurami medycznymi wycinek przekazano do badania histopatologicznego.
Po czasie oczekiwania przyszły wyniki. Wraz z nimi pojawiła się diagnoza, która otworzyła drzwi do świata badań, rokowań, lęku i długiego leczenia.
Zaawansowany czerniak złośliwy. Dla siedemnastoletniej dziewczyny była to informacja, która sparaliżowała wszystko, co dopiero zaczynało się układać w jej dorosłym życiu.

Operacja za operacją

Pierwsza operacja odbyła się w czasie tegorocznych wakacji. W jej trakcie usunięto pozostałości czerniaka, a następnie konieczne było również wycięcie węzłów chłonnych.
Na tym jednak leczenie się nie zakończyło. Podczas pobytu w szpitalu Unii Lubelskiej, ponownie wykonano zabieg usunięcia węzłów chłonnych w tym samym obszarze, w pachwinach.
Dodatkowo stwierdzono przerzuty w okolicy lewej łopatki. To potwierdziło zaawansowanie choroby i konieczność długotrwałego leczenia systemowego.

Rok immunoterapii i życie w rytmie dojazdów

Łucję czeka roczna immunoterapia. Co trzy tygodnie musi jechać na Unię Lubelską, gdzie przez dwa dni otrzymuje leczenie w formie wlewów. Są to regularne, nieprzerwane cykle, których nie można pominąć ani przesunąć.
Niedawno dowiedziała się również o niedoczynności tarczycy. Konieczne będzie mierzenie poziomu cukru we krwi oraz przyjmowanie sterydów, co dodatkowo obciąża organizm.
Większość czasu Łucja spędza dziś w domu. Nie może normalnie chodzić do szkoły, przez co nauka zaczyna się wymykać spod kontroli i rodzi kolejny stres. Choroba odebrała jej codzienny kontakt z rówieśnikami, zwykłe rozmowy, spotkania i poczucie bycia częścią świata.
Zmęczenie, monotonia, samotność i napięcie stały się jej codziennością. Cisza, która ją otacza, przesiąknięta jest lękiem o przyszłość, którego nikt nie ma odwagi nazwać głośno.

Samotność i próby odzyskania równowagi

Cała sytuacja mocno odbiła się na emocjach Łucji. Dziewczyna zmaga się z depresją, która pogłębia jej stan i poczucie odizolowania.
W tej trudnej codzienności drobne rzeczy, takie jak rysowanie, malowanie, grafika komputerowa, nauka gry na ukulele, muzyka czy gry, pozwalają jej na chwilę oderwać myśli od choroby i poczuć, że nadal jest sobą.

Dlaczego ta zbiórka jest pilna

Regularne dojazdy na immunoterapię są niezbędne, aby leczenie mogło trwać bez przerw. Bez nich cała terapia traci sens. Koszty podróży, noclegów i związanych z nimi wydatków szybko się kumulują i zaczynają przekraczać możliwości młodej dziewczyny.