Ostra białaczka limfoblastyczna❗Wesprzyj walkę Leny❗

Diagnoza

Pierwsze niepokojące sygnały pojawiły się na początku września. Osłabienie, bóle głowy i narastające zmęczenie, z dnia na dzień coraz bardziej widoczne, prowadziły krok po kroku przez kolejne badania, aż do diagnozy, która zatrzymała czas. Ostra białaczka limfoblastyczna.

Dziewięcioletnia Lena z bezpiecznego świata została nagle przeniesiona do rzeczywistości szpitala, obcej i niezrozumiałej przestrzeni, w której wszystko jest nowe, trudne i przesycone lękiem. To świat, który nie ma nic wspólnego z dotychczasowym doświadczeniem dziecka i w którym strach oraz niepewność stają się codziennością.

Szpitalna codzienność

W Wojewódzkim Specjalistycznym Szpitalu Dziecięcym w Olsztynie konieczna była implantacja cewnika centralnego oraz rozpoczęcie intensywnego leczenia chemioterapią według programu AIEOP BFM. To procedury wymagające ogromnej wytrzymałości, zwłaszcza dla dziecka, które dopiero uczy się rozumieć, czym jest choroba.

Lena zakończyła już pierwszy etap terapii. Przed nią jednak jeszcze dwa kolejne, intensywne etapy leczenia oraz długotrwała chemioterapia podtrzymująca. Cały proces potrwa co najmniej dwa lata. W dziecięcej perspektywie to czas, który wydaje się nie mieć końca.

Kiedy dziecko się boi

Lena bardzo szybko musiała zmierzyć się z myślą, że jej ciało jest kruche, a życie nie zawsze przebiega zgodnie z planem. To doświadczenie szczególnie trudne dla dziewięcioletniego dziecka, które zaczyna rozumieć pojęcia choroby, zagrożenia i śmiertelności, choć naturalnym pragnieniem każdego rodzica jest chronić swoje dziecko przed takim lękiem jak najdłużej.

Szpitalne dni i noce, badania oraz leczenie niosą ze sobą pytania, na które trudno znaleźć odpowiedzi, a strach staje się cichym towarzyszem codzienności.

Leczenie daleko od domu

Dom Leny znajduje się w Orzyszu, ponad sto kilometrów od Olsztyna. Ta odległość stała się kolejnym ciężarem, który przyszło dźwigać całej rodzinie. Potrzeba stałej obecności przy córce wymusiła trudne decyzje, także zawodowe. Mama spędza z Leną każdą chwilę w szpitalu, co uniemożliwia jej podjęcie pracy. Cały ciężar utrzymania rodziny spoczywa na tacie, który jednocześnie pragnie być jak najbliżej chorego dziecka.

W domu na powrót Leny czekają dwie młodsze siostry. Tęsknota jest ogromna, a kontakt utrudnia nie tylko odległość, lecz także konieczna izolacja związana z leczeniem, która wyklucza odwiedziny nawet najbliższych.

Długotrwałe leczenie, regularne dojazdy między Orzyszem a Olsztynem oraz brak możliwości podjęcia pracy przez mamę sprawiają, że sytuacja finansowa rodziny staje się coraz trudniejsza.

Każda forma wsparcia będzie dla nich realną ulgą i źródłem nadziei, że po tej długiej i wymagającej drodze możliwy jest powrót do spokojniejszego życia. Teraz trzeba przez ten czas przejść, krok po kroku, nie zostając w nim samotnie.