Pierwsze objawy przyszły nagle. 

Zuzię od wejścia w dorosłość dzieliło zaledwie kilka miesięcy, kiedy pierwsze objawy choroby dały o sobie znać. Nastolatka zaczęła coraz częściej uskarżać się na nawracający ból w klatce piersiowej. Początkowo podejrzewano problemy kardiologiczne. W szpitalu zasugerowano, że to właśnie dolegliwości związane z sercem mogą być przyczyną bólu.
Rodzice, świadomi powagi sytuacji, nie zlekceważyli objawów. Mimo ich zaangażowania, lekarze nie widzieli w stanie Zuzi nic alarmującego. Zalecono obserwację. 

W maju 2024 roku Zuzia wyczuła pod piersią niepokojące zgrubienie. Zgłosiła się na USG, ale badanie nie wykazało żadnych zmian.
W czerwcu przeszła długo wyczekiwany zabieg ablacji serca, który miał raz na zawsze zakończyć problemy z zaburzeniami rytmu. Wydawało się, że wszystko zaczyna wracać do normy. Ale zaledwie dwa miesiące później ból wrócił – mocniejszy, trudniejszy do zniesienia. Do klatki piersiowej dołączył ból pleców, pojawiły się nocne poty, skrajne wycieńczenie.

Zuzia zaczęła budzić się w nocy z krzykiem, zwijała się z bólu, którego nie dało się opanować. Powtórzone badanie USG tym razem wykazało zmiany. Lekarze nie mieli już wątpliwości. Rozpoczęto pilną diagnostykę onkologiczną. Badania krwi, konsultacja u onkologa dziecięcego, tomografia – wszystkie potwierdziły to, czego wszyscy się obawiali. To był nowotwór.

Zdiagnozowano mięsaka Ewinga ściany klatki piersiowej z przerzutami do kości i szpiku kostnego. 

We wrześniu rozpoczęto leczenie w Instytucie Matki i Dziecka w Warszawie. Najpierw biopsja guza i szpiku, a zaraz po niej chemioterapia. Przewidziano 14 cykli – zarówno wlewy dożylne, jak i chemię doustną. W dalszym etapie zaplanowano operację usunięcia żeber i guza. Pod wpływem zastosowanego leczenia zmiana ma się zmniejszyć – to daje nadzieję. 

Zuzia się nie poddaje. 

Mimo wyniszczającej ta młoda kobieta terapii stara się żyć jak najbardziej normalnie. Uczestniczy w zajęciach online, utrzymuje kontakt z przyjaciółmi i choć nie widują się codziennie, Zuzia wie, że są blisko i że na nią czekają. Dla młodszej siostry jest wzorem – nie pokazuje, jak bardzo cierpi. Nie mówi o tym głośno. Po prostu walczy – po cichu, z godnością. 

Dzięki leczeniu pojawiła się nadzieja. 

Wstępne badania kontrolne pokazują, że organizm Zuzi bardzo dobrze zareagował na terapię. Guz się zmniejsza. To pierwszy sygnał, że  wszystko przez co przeszła, ma sens.  Do zakończenia toczonej walki jeszcze daleko. Po operacji usunięcia żeber i guza przyjdzie czas na rekonwalescencję, rehabilitację i cykliczne badania kontrolne. To będzie długi marsz po zdrowie. Dzień po dniu, krok po kroku. 

Pomóż Zuzi przejść tę drogę. 

Zebrane środki zostaną przeznaczone na:
- dojazdy i pobyty w szpitalu w Warszawie,
- odpowiednią dietę i suplementację,
- rehabilitację i opiekę specjalistów.

Każda wpłata to konkretna cegiełka w walce o zdrowie, sprawność i przyszłość. 
Dziękujemy, że jesteś z nami.