Początek był cichy...

Podwyższona temperatura, utrzymująca się na granicy stanu podgorączkowego. Bóle nóg, brzucha i głowy. Milenka coraz częściej mówiła o zmęczeniu, coraz ciszej uczestniczyła w codzienności.
W zasadzie można pomyśleć, że objawy typowo infekcyjne, jednak kiedy trwają zbyt długo, rodzi się uzasadniony niepokój i potrzeba reakcji. Rodzice Milenki nie czekali. Początkowo lekarz zlecił leczenie objawowe, ale poprawa nie nadchodziła. Wykonana morfologia zrodziła podejrzenie mononukleozy. Kolejna - zlecona dla pewności z ręcznym rozmazem - ujawniła to, co ukrywało się dotąd pod powierzchnią - obecność blastów, komórek nowotworowych. Z podejrzeniem białaczki rodzina trafiła do Górnośląskiego Centrum Zdrowia Dziecka w Katowicach.

Diagnoza wywróciła ich świat

Biopsja szpiku kostnego potwierdziła przypuszczenia: ostra białaczka limfoblastyczna typu B. Od tej chwili świat Milenki i jej najbliższych podporządkowany został rytmowi leczenia. Rozpoczęto chemioterapię i terapię sterydową.

Szpital - miejsce obce i zimne - stał się nagle codziennością. Milenka miała wtedy zaledwie sześć lat. W domu czekali na nią: siostra bliźniaczka Wiktoria oraz dwaj starsi bracia, Szymon i Błażej. Od rozpoczęcia leczenia, 13 lutego, minęło pięć miesięcy. Niemal wszystkie, Milenka spędziła w murach szpitala. Dni w domu, można policzyć na palcach jednej ręki.

Grzybica płuc zatrzymała leczenie

W trakcie terapii doszło do poważnego powikłania w postaci grzybiczego zapalenie płuc. Diagnoza, dramatyczna w swym ciężarze, natychmiast przerwała zaplanowany rytm leczenia.

Przez dwa miesiące chemioterapia musiała zostać wstrzymana, ponieważ ciało Milenki było zbyt osłabione, by unieść jej ciężar. Dopiero teraz, po tygodniach niepokoju, terapia została wznowiona - z ostrożnością i czujnością, która towarzyszy każdemu kolejnemu dniu.
Dziewczynka wciąż przebywa na oddziale szpitalnym. O jej dalszym leczeniu zdecydują wyniki tomografii, które wskażą kierunek, w którym pójdzie walka o zdrowie.

Dom musi stać się bezpiecznym azylem

Po tak ciężkim przebiegu choroby i powikłań, ogromne znaczenie ma miejsce, do którego Milenka wróci. Każdy szczegół otoczenia staje się teraz częścią terapii. Potrzebne są oczyszczacze powietrza, nowe łóżko, środki do utrzymania sterylności – wszystko, co wspomoże organizm w powolnym powrocie do równowagi.
Rodzina żyje w rozdarciu między domem a szpitalną salą. Mama nie odstępuje Milenki nawet na krok. Tata – pracuje i opiekuje się trojgiem pozostałego rodzeństwa. Ich codzienność to logistyka, niepokój i nieustanna gotowość.