Ignorowane objawy

Od trzech lat ciało Janusza słało subtelne sygnały. Zmęczenie, które nie mijało mimo odpoczynku, ból w klatce piersiowej oraz narastające poczucie osłabienia. Zgłaszał się do lekarzy z nadzieją, że ktoś połączy te objawy w spójną całość. Zamiast diagnozy, słyszał: „To tylko stres”, „Więcej ruchu dobrze Panu zrobi”, „To zapewne nerwoból”.

Nawet wtedy, gdy ból stał się nie do zniesienia i Janusz wezwał karetkę, jego cierpienie przypisano hipochondrii - przewrażliwieniu.

Dopiero miesiące pełne badań, nowych objawów i coraz bardziej niepokojących wyników doprowadziły do rozpoznania. Zbyt późnego, ale jednak.

Nowotwór i schemat bez mapy

Rozpoznano nowotwór — rzadki, o przebiegu wymykającym się typowym schematom i rokowaniach odbiegających od klasycznych przypadków raka jądra. Rozpoczęto leczenie chemioterapią, które zostało już formalnie zakończone. Niestety, nadzieja na spokój była przedwczesna — markery nowotworowe znów zaczęły rosnąć.

Czas ucieka, a decyzji brak

Dziś Janusz utknął w martwym punkcie. Wie, że dalsze leczenie nie może czekać. Jedyną szansą może być udział w badaniu klinicznym lub dostęp do leku, który nie jest jeszcze dopuszczony do obrotu w Polsce. To jednak wymaga ogromnego nakładu sił i środków — specjalistycznych konsultacji, wsparcia prawnego, organizacji transportu i ciągłego czuwania nad kolejnymi etapami diagnostyki.