zbyt często zmęczony, jak na aktywnego nastolatka.

Od zmęczenia się zaczęło. Kolejno pojawiły się bóle głowy, senność i powiększone węzły chłonne… Rodzice sądzili, że to przeciążenie, może wirus, jednak badania nie pozostawiły złudzeń. Kuba zachorował na nowotwór układu chłonnego.
Diagnoza spadła na wszystkich jak grom z jasnego nieba. Piętnastolatek, który był zawsze w ruchu, nagle musiał całkowicie zmienić tryb życia – z aktywnego zawodnika stał się pacjentem oddziału onkologicznego.

Ten mecz toczy się o coś więcej niż punkty
– to gra o życie.

Jego pasja? Piłka nożna. Jego codzienność? Przylądek Nadziei

„W piłkę mogę grać już tylko na konsoli” – mówi z lekkim uśmiechem Kuba, który mimo codziennych trudów nie traci ducha walki i wciąż wierzy, że wróci do gry.
Jeszcze niedawno jego dni wypełniały treningi, szkolne przerwy z kolegami i emocje przed każdym meczem. Dziś jego rzeczywistość to chemioterapia, badania i długie godziny w szpitalnej sali. Marzy o tym, by znów poczuć trawę pod stopami i usłyszeć gwizdek rozpoczynający mecz.

Gramy razem – z Kubą i dla Kuby

Ten mecz nie skończy się remisem. Nie będzie dogrywki. To mecz o wszystko! Rak gra nieczysto, nie daje odpocząć, atakuje wtedy, gdy przeciwnik jest najsłabszy. Pokażmy Kubie, że nie jest sam, że stoi za nim drużyna. Każda pomoc, każda złotówka, każde dobre słowo – to wsparcie na miarę zwycięstwa.

Drużyna już jest. Brakuje tylko Twojego podania.

Drużyna już jest. Brakuje tylko Twojego podania.