Objawy, których nikt nie łączy z rakiem

Pod koniec sierpnia 2024 roku Andrzej zaczął czuć, że coś jest nie tak. Coraz częstsze duszności, nadmierna potliwość i osłabienie, łatwo było zrzucić na zmęczenie, pogodę albo po prostu na wiek. Trudno przypisać im onkologiczne zagrożenie.
Mimo, że wynik EKG nie budził zastrzeżeń, badanie osłuchowe pozostawiło wątpliwości. Tomografia rozwiała je bez reszty. Ujawniony cień okazał się guzem w prawym płucu o wielkości 12 × 8 centymetrów. Dodatkowo wykryto zmiany w oskrzelach, węzłach chłonnych i nadnerczu.

Diagnoza i kolejne ogniska

Andrzeja skierowano na dalszą diagnostykę do specjalistycznego oddziału pulmonologii. Wykonano tam bronchoskopię, tomografię jamy brzusznej, USG oraz pobrano wycinki guzów.
Wynik histopatologii był jednoznaczny: złośliwy nowotwór drobnokomórkowy. Płuco prawe, wątroba, nadnercze — wszystkie objęte zmianami.

Leczenie, które trzeba było przesuwać

Chemioterapia rozpoczęła się niemal od razu. Radioterapia była w planie, ale wyniki badań nie pozwalały na jej wdrożenie. Organizm nie był gotowy. Trzeba było czekać, liczyć dni, monitorować parametry.

Dopiero po sześciu cyklach chemii lekarze podjęli decyzję o rozpoczęciu naświetlań. Radioterapia trwała dziesięć dni. Potem kolejny etap diagnostyki - rezonans głowy, który wykazał liczne zmiany wymagające pilnej interwencji.
Podjęto kolejną radioterapię, tym razem pięciodniową. W międzyczasie pojawiły się nowe niepokojące sygnały — nieprawidłowe wyniki z krwi wskazywały na zaburzoną pracę wątroby. Tomografia tylko to potwierdziła - Przerzuty...

Nowotwór rozsiany, diagnozy coraz cięższe

Badanie PET ujawniło, że nowotwór jest rozsiany po całym organizmie. W płucach, w wątrobie, w głowie... Choroba nie zatrzymała się w jednym miejscu. W międzyczasie pojawiła się również cukrzyca.
Leczenie chemioterapią trwa. Lekarze obserwują wyniki, czekają na dane, które pozwolą podjąć dalsze decyzje. Andrzej jest w domu pod opieką hospicjum- z chorobą, która postępuje.

Codzienność, która kosztuje więcej, niż się mówi

Leczenie trwa i nie daje wytchnienia, stawiając co róż nowe wyzwania przed rodziną - również te finansowe. Codzienna walka z chorobą generuje koszty, które trudno przewidzieć i jeszcze trudniej unieść.
W obliczu choroby tak rozległej, najważniejsze jest, by nie zostać samemu w najtrudniejszym momencie. Każde udzielone wsparcie przekłada się na coś konkretnego.