Wznowa guza mózgu❗Ula znów walczy o życie❗

Tego dnia nie sposób zapomnieć

23 września 2024 roku Ula wracała z pracy tramwajem. Nagle dostała pierwszego w życiu ataku padaczki. Była karetka, oddział ratunkowy, badania wykonywane w pośpiechu i ta szczególna cisza, która zawsze poprzedza najtrudniejsze słowa.
Rezonans wykazał dużego guza w płacie czołowym mózgu. Diagnoza przyszła bez ostrzeżenia i bez czasu na oswojenie strachu.

Operacja uratowała życie, ale odebrała sprawność

Już 7 października przeprowadzono radykalną operację usunięcia guza wraz z naciekami. Zabieg uratował jej życie, lecz pozostawił trwałe konsekwencje. Pojawił się niedowład lewostronny i afazja. Codzienność wypełniła rehabilitacja, zmęczenie oraz nieustanna walka o odzyskanie kontroli nad własnym ciałem.
To był moment, w którym stało się jasne, że leczenie nowotworu nie kończy się na jednej operacji.

Powikłania nie pozwoliły złapać oddechu

Gdy wydawało się, że najgorsze jest już za nią, w listopadzie doszło do zakażenia rany pooperacyjnej. Konieczne było usunięcie fragmentu kości czaszki i dwutygodniowy pobyt w szpitalu zakończony intensywną antybiotykoterapią.

Wznowa

Kolejny atak padaczki przyniósł zatrważającą wiadomość. Guz wrócił. Natychmiast przeprowadzono kolejną operację wraz z plastyką kości czaszki. Tym razem zmian nie udało się usunąć w całości. To był moment, w którym leczenie musiało wejść na zupełnie inny, jeszcze trudniejszy poziom.

Protonoterapia i jej cena

Ulę skierowano na radioterapię protonową do Krakowa. Radykalne naświetlanie loży po guzie oraz okolicy czołowej prawej objęło 30 frakcji o łącznej dawce 54 Gy RBE. Leczenie zakończyło się pod koniec sierpnia 2025 roku.
Po nim pojawił się silny i długotrwały odczyn popromienny. Przez wiele tygodni Ula zmagała się z nieustającym bólem, poparzeniami twarzy i szyi oraz nadwrażliwością na światło.

Wyniszczająca organizm chemioterapia

Obecnie Ula jest w trakcie chemioterapii PCV. Ma za sobą dwa z sześciu zaplanowanych cykli. To najtrudniejszy etap całego leczenia.
Pojawiły się bóle kości, krwawienia z dziąseł, skrajne osłabienie, neuropatie i leukopenia. Pierwszy cykl wywołał ciężką reakcję uczuleniową, która odbiła się także na jej zdrowiu psychicznym.

Gdy siły i środki się kończą 

Przez długi czas Ula starała się radzić sobie sama. Odkładała prośbę o pomoc, przekonana, że inni chorzy są w jeszcze trudniejszej sytuacji i to im wsparcie należy się bardziej. Leczenie jednak trwa nieprzerwanie od ponad roku, a jego ciężar systematycznie odbierał nie tylko siły fizyczne, lecz także zaplecze finansowe.
Dziś Ula wyczerpała już własne możliwości oraz możliwości swoich najbliższych. Przed nią decydujący, roczny etap chemioterapii, który wymaga ogromnej wytrzymałości organizmu, stabilnego leczenia i realnego zaplecza, którego w tej chwili zwyczajnie już nie ma.